Ν.-Α. Ασλάνογλου - Ο θάνατος του Μύρωνα

 

Το ξέρω, δεν αξίζει τόση επιμονή

στην εκμηδένιση. Και όμως, χρόνια

μετά, ο Μύρωνας θα γίνει μουσική και φώτα,

αίμα και γέλιο ενός παιδιού, σπαρμένοι

αγροί και θάλασσες, κι' όλα τα μάτια των παιδιών

θα τον θυμίζουν γέρνοντας σα στάχια

από ψιλή βροχή στα πεζοδρόμια. Εκείνος,

ανεπανάληπτη φωνή μέσα μου, θα σωπαίνει

ανάβοντας την ομορφιά στο σκοτωμένο νόημα

που η ζωή περιέχει. Γιατί τον είδα πόσο

καρτερικά φυτεύτηκε για πάντα, ψιθυρίζοντας

«είμουν για σένα σύμβολο σε αγώνα δύσκολο, είμουν

πολύ νέος για θάνατο, θα επιστρέφω πάντα

τα καλοκαίρια, όσο υπάρχεις, κι' ύστερα

θα σταματήσουν όλα».

                                 Θέ μου, ετοιμάζεις

κόσμο απατηλό, ατρικύμιστο για το χαμό μου. 

 

Από την ομότιτλη ποιητική συλλογή 

(εκδ. Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1960).