Από μακριά - ποίημα*

Κάθε φορά που εκείνο το μεγάλο πλοίο 
περνούσε από το νησί της Πάτμου
έβγαινα στο κατάστρωμα και από μακριά
κοιτούσα προς το μοναστήρι.
Κάπου εκεί, σκεφτόμουν,
κάπου εκεί, στην πέτρινη πλαγιά,
βρίσκεται η σπηλιά του Ιωάννη
όπου οραματίστηκε την προφητεία
για την καταστροφή που πλησιάζει.
Το πλοίο έδενε στο λιμάνι
αποβίβαζε και επιβίβαζε επιβάτες
και συνέχιζε αμέριμνο
το ταξίδι της επιστροφής.
Την άλλη μέρα στο δωμάτιό μου
στο δικό μου σπήλαιο
κατέγραφα την εμπειρία του ταξιδιού
μαζί με σκόρπιες σκέψεις μου
με μία λάμπα αντί για θείο φως.

[* Πρώτη δημοσίευση: 

    περ. Θευθ, τχ. 19, Ιούνιος 2024, σ. 62]