ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ-ΣΧΕΔΙΕΣ ΤΟΥ
ΝΑΝΟΥ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ*

Τα χρωματισμένα με μαρκαδόρους σχέδια του Νάνου Βαλαωρίτη αποκαλύπτουν έναν εσωτερικό κόσμο που θυμίζει τον αυθορμητισμό της ματιάς των παιδιών και των πρωτόγονων ανθρώπων, χωρίς ωστόσο να είναι πάντα αυθόρμητα. Αποκαλύπτουν έναν ψυχισμό που έρχεται διαρκώς αντιμέτωπος ή επαναστατεί ήπια και διαβρωτικά ενάντια στον κακώς εννοούμενο ορθολογισμό, τις κοινωνικές και τις καλλιτεχνικές συμβάσεις. Αποκαλύπτουν ακόμη τη μακρόχρονη σχέση του ποιητή, ζωγράφου και «παι-ζωγράφου» (κατά την έκφραση του Ν. Γ. Πεντζίκη) με το υπερρεαλιστικό κίνημα και τον τρόπο με τον οποίο οι πρώτοι υπερρεαλιστές αντιλαμβάνονταν την τέχνη, τις δομές, τις μορφές και τα χρώματα. Οι μορφές των έργων του παραμένουν στο βάθος άμορφες, αδιαμόρφωτες, σαν να περιμένουν το δικό μας βλέμμα που θα τις ολοκληρώσει, θα τις αποσυνθέσει ή θα τις ανασυνθέσει. Η αφαίρεση, η επανάληψη, ο πλουραλισμός, ο μύθος, η ελευθερία, η πολυφωνία και ταυτόχρονα η αναζήτηση μιας κοινής γλώσσας είναι λέξεις και έννοιες που θα ταίριαζαν στα σχέδια αυτά. Είναι σχέδια-σχεδίες σε κίνηση, εικόνες υπό διαμόρφωση, θραύσματα ενός αρχαίου καθρέφτη ή ενός μινωικού αγγείου, μνήμες και απόηχοι των περασμένων και των μελλοντικών χρόνων. Ανάμεσα στις μορφές και τα αντικείμενα των σχεδίων του διακρίνονται οι «Κόρες των Αριθμών και του Αλφαβήτου», η Δήμητρα και η Περσεφόνη, η Αθηνά και ο Ήφαιστος, η «Πρασινούλα» και πολλά ακόμη γνωστά και άγνωστα πρόσωπα. Η μυθολογία του Νάνου Βαλαωρίτη περιλαμβάνει εικόνες που είναι την ίδια στιγμή άγνωστες και οικείες, μυθικές και πραγματικές, φευγαλέες και μόνιμες. Είναι σχέδια που μπορούν να διαβαστούν και να μας διαβάσουν. Για τα περαιτέρω, ας μιλήσουν οι κριτικοί. ΔΣ

* με αφορμή την έκθεση σχεδίων του στην γκαλερί Ειρμός (Θεσσαλονίκη, Ιανουάριος 2010)