Πέτα μακρυά τα σάρκινα δεσμά σου,
λεύτερη απ' τα εγκόσμια να μείνεις.
Δεν έχει θέλγητρο για σε η ζωή.
Τράβα το δρόμο της γαλήνης.
Όλα τα πάθη σου τ' ανθρώπινα
μες στο θολό της ήπιες ρέμα,
κι όλα για σένα ήτανε σαν όνειρο.
Αλήθεια ο πόνος. Η αγάπη ψέμα.
Πέτα λοιπόν τα σάρκινα δεσμά,
ψυχή, της χωματένιας ομορφιάς σου.
Άβυσσος χάσκει πίσω σου η ζωή
και λυτρωτής ο θάνατος μπροστά σου.
Από τη συλλογή Νύχτες αγρύπνιας (1932).
