Σε καρτερώ ανυπόμονα, μέρα καλή, να 'ρθείς,
κλεισμένη μες στο ανήλιο και πληχτικό γραφείο,
πάνω απ' τα πλήκτρα τα σκληρά μιας γραφομηχανής,
που ξεφυλλίζεται νωθρά της ζωής μου το βιβλίο.
Προνόμιον εξαιρετικό για μας που δε μπορούμε
πλέρια να νοιώσουμε χαρά στα νεανικά μας στήθη,
κι' ούτε τον ήλιο στην καρδιά μας πλέρια να χαρούμε
και με τα ξέγνοιαστα κι' εμείς να σμίξουμε τα πλήθη.
Θα 'μαστε πάντα υπόδουλες στον άνισον αγώνα,
γιατί δεν έχουμε παρά τη λιγοστή μας γνώση,
μπρος σ' άδικα και δίκαια θα κλίνουμε το γόνα,
ελπίζοντας σε μια αύριο που θα μας λευτερώσει.
Γι' αυτό τόσο ανυπόμονα σε καρτερώ να 'ρθείς,
ω μέρα καλοπρόσδεχτη απ' το φτωχόν εργάτη,
πάνω απ' τα πλήκτρα τα σκληρά μιας γραφομηχανής,
στη θλιβερή μου τη ζωή να μου προσφέρεις κάτι.
Από τη συλλογή Νύχτες αγρύπνιας (1932).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.